۱۳۹۲ آذر ۱۴, پنجشنبه

همت


بزرگراه همت بهترین دوست من است.
امروز که داشتم برمی گشتم خونه به ساعت نگاه کردم و داشتم به این فکر می کردم که کی میرسم.
حدس زدم که از فلان جا تا فلان جا در اتوبان همت الان ترافیک سنگینه.
یک لحظه فکر کردم که من، چقدر خوب این اتوبان را می شناسم و چه مدت زیادی را در این اتوبان به سر بردم.
شروع کردم به محاسبه و مقایسه. و نتیجه جای تامل بسیار داشت.
در این 15 سالی که تهران زندگی میکنم، هیچ کسی به اندازهء همت با من وقت نگذرونده!
تنها زوبین و ویکی (سگ هام) میتونند خلاف این را ادعا کنند.
من حدوده 10 ساله که کار میکنم و حداقل 8 سال، کارخونه خودروسازی بوده. هر روز از پاسداران تا پیکان شهر در اتوبان همت هستم. حدود 2 ساعت. (فقط سر کار که نمیرم)
با کمی حساب کتاب حدود 200 روز کامل (24 ساعته) را در اتوبان همت و رانندگی کرده ام.
حالا اگر هر کسی ادعا داره که مدت بیشتری را در این سال ها با من بوده، بسم الله.

من با ماشینم در این سال ها حدود 250000 کیلومتر رانندگی کرده ام.
محیط استوایی کره زمین حدود 40000 کیلومتر است. یعنی من 6 بار کل محیط کره زمین را رانندگی کرده ام! (فقط با ماشین خودم)
وقتی اینگونه به اتوبان همت، رانندگی و ماشینم فکر میکنم، حس غریبی بهم دست میده.
من با اینها خاطره دارم و دوستشون دارم.
باید این مدل زندگی را هم زندگی کرد.

اتوبان واقعی، همت بود و باکری.


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر