خوبه که تو زندگی واسه خودمون، قانون درست کنیم. قوانین کاربردی و
ساده.
من یک قانون دارم واسه مشروب خوردن. تنهایی، ننوش. حتی امتحان هم
نکردم که ببینم حال میده یا نه.
نمیدونم از بچگی این حرف تو خانواده ما بود و پدربزرگم همیشه میگفت،
ببین با کی و چی و کی مشروب میخوری.
این قانون ساده چند تا خوبی داره. اول که بهت شخصیت و کلاس میده.
داشتن عقیده محکم، برای اعتماد به خود، لازم است.
اما چیزی که بیشتر توجه من را جلب کرده اینه که با این قانون، مقدار
مشروبی که میخوری کمتر و کنترل شده است.
داستانش هم به این صورت هست که وقتی 18- سال بودیم، مشروب کمتری
داشتیم و دوستان بیشتر. پس مشروب کمتری بهمون میرسید که برای اون سن و دوره خوب
بود. وقتی 18+ شدیم که هم دوست زیاد بود و هم مشروب و البته بدن هم آماده و تشنه.
زمان هم برای تجربه کردن و اشتباه داشتیم. پس زیاد خوریدم و زیاد تجربه کردیم.
وقتی 30+ میشی داستان باز تغییر میکنه. مشروب زیاد ولی دوستان کمتر. یا ازدواج
کردن یا مهاجرت! پس مشروب کمتر میشود ولی کیفیتش به شدت ارتقاء پیدا میکند. این
بالانس برای سلامتی بدن هم خوب است و ناخودآگاه با این قانون، با تغییرات
فیزیکی بدن، همراه میشیم.
البته فکر نکنم لازم باشه که اشاره کنم که این نوشته در حالت خماری و
سردرد بعد از مشروب خوری دیشب نوشته شده.
شب شراب با دوستان، بیارزد به صبح خمار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر